Ένας γάμος που προσφέρει ικανοποίηση έχει ως βασικό συστατικό ένα υψηλό επίπεδο επικοινωνίας ανάμεσα στους συζύγους. Όταν οι σχέσεις τους γίνονται τεταμένες, η αφαίρεση των όβερτ και των γουίθχολντ που έχουν στο γάμο τους θα έκανε το γάμο να αναστηλωθεί.

Δε θα πρέπει να νομίζει κανείς ότι δε θα τύχει ποτέ να εκσφενδονιστούν μερικά τηγάνια σ’ ένα γάμο – θα ήσουνα τελειομανής αν νόμιζες ότι αυτό θα συνέβαινε. Και μη νομίζεις ότι μπορείς να τον ξανασυναρμολογήσεις ολόκληρο μέσα σε μια νύχτα, γιατί ο αριθμός των όβερτ και των γουίθχολντ μπορεί να είναι τέτοιος, που η εξιστόρησή τους να πάρει λίγο περισσότερο.

Δεν μπορεί να υπάρξει γάμος χωρίς αμφίδρομη επικοινωνία. Και μπορεί να υπάρξει μόνο αν η ύπαρξή του εξακολουθεί να γίνεται ποστιουλέιτ από τους συζύγους. Αν κάνουμε αυτά τα πράγματα, τότε υπάρχει γάμος με όλη τη σημασία της λέξης.

Ο γάμος, λοιπόν, συνίσταται από την ένωση δύο ανθρώπων χωρίς όβερτ πράξεις και γουίθχολντ· η ύπαρξή του γίνεται ποστιουλέιτ και συνεχίζεται με σκοπό την αμοιβαία διαιώνιση και προστασία των μελών και της ομάδας.

Είναι κάτι πολύ απλό, πραγματικά, και κάτι που προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση αν συνεχίζει να είναι απλό, αλλά είναι κάτι πολύ περίπλοκο όταν παύει να είναι απλό.

Δεν είναι πάντα οι πεθερές που γκρεμίζουν ένα γάμο. Θα μπορούσες να πεις, χωρίς πολλή σκέψη, ότι όλες οι πεθερές θα πρέπει να βγουν από τη μέση, και τότε θα έχουμε ανέφελους γάμους και όλα θα είναι ωραία και καλά. Ή θα μπορούσαμε να έχουμε το δικαίωμα για γυναικεία ψήφο, και ο γάμος θα ήταν μια χαρά, ή θα μπορούσαμε να έχουμε πλήρη χειραφέτησηή αυτόματο διαζύγιο, και ο γάμος πάλι θα ήταν μια χαρά.

Όλες αυτές οι ανοησίες με το κοινωνικό τους προσωπείο και τα «μπαλώματα» δεν είναι παρά προσπάθειες για τη δημιουργία ενός γάμου χωρίς ποτέ πραγματικά να υπάρχει γάμος. Ποτέ δεν έφτιαξε κάποιο απ’ αυτά τα πράγματα το γάμο – το αυτόματο διαζύγιο ή η αποτροπή του ενός ή του άλλου παράγοντα.

Οι Κινέζοι κάνουν το αντίθετο – γίνεται ένας γάμος, αλλά δε γίνεται πραγματικά, επειδή ο πιο ηλικιωμένος άντρας της οικογένειας του συζύγου εξακολουθεί να είναι ο αρχηγός της οικογένειας, και η σύζυγος εξακολουθεί να υπηρετεί τη μητέρα του συζύγου, και τα πράγματα μπερδεύονται πολύ.

Περιβαλλόμαστε από ένα σωρό κανόνες και τέτοιου είδους πράγματα. Δε μας ενδιαφέρει από ποιους κανόνες περιστοιχίζονται τα μέλη αυτής της οικογένειας –αυτής της ομάδας– εφόσον υπάρχει ελεύθερη επικοινωνία ανάμεσά τους. Αν υπάρχει ελεύθερη επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη αυτής της ομάδας, η στοργή τους θα είναι αρκετά μεγάλη για ν’ απορροφήσει τα πλήγματα και τα σφυροκοπήματα της ζωής, καθότι η ζωή όντως καταφέρνει μερικά πλήγματα και σφυροκοπήματα πότε πότε.

Αν τα άτομα που αποτελούν την οικογένεια δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους, τότε αυτά τα πλήγματα μπορεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να είναι σκληρά. Το άτομο κάνει κάτι και, προφανώς, πιστεύει ότι του συμβαίνουν διάφορα πράγματα – προσπαθεί να τα καταφέρει και δεν μπορεί. Στην περίπτωση όμως που τα άτομα μπορούν να συντηρούν τον εαυτό τους και μπορούν να στηρίζουν ο ένας τον άλλο, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να τα καταφέρουν απ’ ό,τι μόνοι τους. Κι αυτή είναι μια από τις βασικές φιλοσοφίες πάνω στην οποία στηρίζεται ο γάμος.

Βέβαια, ένα μικρό παιδί δε θα είχε καμία πιθανότητα να τα καταφέρει, ούτε κι εσύ θα τα είχες καταφέρει, αν δεν υπήρχε ένας γάμος. Η βιολογική μορφή των οικογενειακών σχέσεων και της ανάπτυξης είναι αυτό που θα κάνει την ανθρωπότητα να συνεχίσει.

Ένας γάμος όμως μπορεί να έχει υπόσταση. Ένας γάμος μπορεί να ανασυσταθεί και πάλι, άσχετα από την καταπόνηση που έχει υποστεί.